Een embedded system – ingebed systeem in het Nederlands – is een elektronisch systeem (hardware én software) dat is geïntegreerd in gebruiksartikelen of apparaten, met de bedoeling deze een vorm van intelligent gedrag te bezorgen. Met deze nerdy Wikipedia-info trek ik naar Hasselt. In de hoop dat Bart Van Lishout mij wat meer helderheid kan verschaffen. Over waarom deze systemen nu eigenlijk zo belangrijk zijn.
Geen Latijn voor Bart
Bart ontwikkelt zulke embedded software en wijst meteen op de alomtegenwoordigheid ervan. “Auto’s, telefoons, robots, televisies, soepmixers, you name it. Eigenlijk zit dat vandaag bijna overal in. Het belang ervan schuilt vooral in het feit dat software veel flexibeler is dan hardware. Als je een toestel een nieuwe functie wilt geven, dan moet je in principe aan die hardware weinig of niks veranderen. Je past ‘gewoon’ de software aan en dat ding gedraagt zich anders. Ik plaats het woordje ‘gewoon’ wel tussen aanhalingstekens, want je moet wel degelijk met een aantal zaken rekening houden. Maar sowieso wordt er meer en meer in de software geduwd, precies vanwege die soepelheid om nadien nog te kunnen perfectioneren. Soms gebeurt het zelfs dat foutjes in de hardware achteraf nog via de software kunnen rechtgezet worden, maar dat lukt uiteraard ook niet altijd.”
Bart beseft dat zijn exposé voor een leek nog altijd Latijn is. Of Chinees. Of in ieder geval vergeefse moeite, maar daar is hij intussen al lang aan gewoon. Op pakweg een trouwreceptie zal hij naar eigen zeggen dan ook niet snel over zijn werk praten, al durft hij het zelf soms als zijn hobby zien.
“Ik ben er al van in het middelbaar mee bezig en zag deze materie sindsdien altijd maar sneller evolueren. Mocht ik nu een smartphone aan mijn grootouders kunnen laten zien, dan beschouwden ze die gegarandeerd als pure magie. Wat de ontwikkeling de komende decennia gaat zijn, dat kunnen we ons op dit moment gewoon niet voorstellen.”
Op en af, en terug naar af
Na zijn middelbaar waagde Bart zich aan een graduaat bedrijfsmechanisatie. Met microcontrollers als onderwerp van zijn specialisatie.
“Dat is eigenlijk wat ik altijd heb gedaan. Ik ben altijd met microcontrollers bezig geweest. Eerst een tweetal jaar bij Telindus in Leuven, tot ik het beu was van elke dag op en af naar Leuven te pendelen. Ik zocht werk dichter bij huis en kwam daardoor bij Philips in Hasselt terecht. Een sluitend plan, zo dacht ik nietsvermoedend, tot Philips 10 jaar later – in 2003 – besliste om het Hasselts verhaal te beëindigen. Voor ik het goed en wel besefte zat ik opnieuw in Leuven, op 200 meter van mijn eerste job bij Telindus. En dit keer bleef ik daar, 18 jaar maar liefst. Eerst was dat nog vredig onder de Philips-vlag, maar na een paar overnames – waaronder op het einde ook een vijandige – begon het allemaal wat mank te lopen. Ook voor mij, want na een carrière van meer dan 30 jaar werd ik er eerder dit jaar plots zonder verpinken aan de deur gezet.”
Het team van Bart, oorspronkelijk 20 man sterk, telt vandaag nog 8 vaste werkkrachten. Hij hoort daar niet meer bij dus, maar gelukkig heeft hij meerdere ijzers in het vuur.
“Tijdens mijn job in dienstverband had ik al een aantal nevenprojectjes. Projecten waar ik de eerste jaren geen facturen kon voor maken, wegens het gebrek aan een btw-nummer. Doorgaans vergoedde men mij toen met hebbedingetjes, maar na de zoveelste amplifier of speaker had ik het toch een beetje gehad. Ik besliste na verloop van tijd om zelfstandige in bijberoep te worden, zo was ik tenminste van al die cadeautjes verlost. Het was een stap die zonder noemenswaardige struggles verliep. Ik besliste om hiervoor met Liantis in zee te gaan. Mijn vrouw, die kinesiste is, is daar al sinds jaar en dag een tevreden klant. Wie ben ik om haar tegen de haren in te strijken en met een totaal andere keuze misschien wel een echtelijke twist te riskeren?”
Eigen baas
Op dit moment is zelfstandige in bijberoep nog altijd Barts statuut. Na zijn ontslag – zijn opzeg loopt nog ruim 2 jaar – nam hij zich voor om de eerste 4 maanden niet actief op zoek te gaan naar een nieuwe job. Hij had nog een zijproject lopen en maakte van de gelegenheid gebruik om daar meer tijd in te steken.
“Pas sinds begin september heb ik me terug opengesteld voor iets nieuws. Of dat een opdracht wordt als contractor of opnieuw in dienstverband, dat beslis ik wel van zodra er meer duidelijkheid is over wat die opdracht precies wordt. Met mijn bijna 60 lentes is de kans eerder klein dat ik nog ergens op de payroll beland. Maar dat schrikt me niet af. Integendeel, het spreekt me aan. Vooral omwille van de variëteit. Mocht ik opnieuw moeten beginnen, dan zou ik sowieso van bij de start zelfstandige worden. Misschien iets voor mijn volgend leven. Het geeft je in ieder geval ook de vrijheid om te kappen met een project als het je niet meer aanstaat. Ik geef je op een blaadje dat je dat met een anciënniteit van 30 jaar toch net iets minder vlotjes doet.”
Risico’s nemen en alle zekerheden overboord gooien. Het is iets waar veel startende ondernemers mee worstelen. Maar Bart weet intussen dus beter, en komt met glashelder advies.
“Op een bepaald moment moet je gewoon de sprong wagen. Als je iets aan het doen bent wat je echt boeit, waarom of waarop zou je dan nog wachten? Misschien lopen je zaakjes wel zo goed dat ze stilaan letterlijk je zaak worden. Waarin je zelf de lijnen mag uitzetten, zonder te moeten luisteren naar een management of wat dan ook. Hoe cool is dat?”
