“Ondernemen zit me in het bloed.” Het is een quote uit de mond van veel startende zelfstandigen, maar Annelin Marien – zelf nochtans ook een jonge freelancer – ga je dit niet horen zeggen.
“Ik weet dat dit misschien niet sexy klinkt, maar ik zette de stap uit noodzaak. Niet vanuit een aangeboren gevoel of overtuiging.”
Vrijheid, blijheid
Annelin werkt als regiojournaliste voor Het Laatste Nieuws en kwam er terecht in een branche waar vaste werkkrachten almaar meer plaats moeten ruimen voor freelancers. Zeker als het over journalisten gaat.
“In het begin schrok dit me af. Oei, ik moet zelfstandig zijn. Alle voordelen voor DPG Media en alle nadelen voor mij. Geen pensioen, geen vakantiegeld, geen betaald verlof. Maar gaandeweg zag ik ook de positieve kanten. De vrijheid die ik heb bijvoorbeeld. Zo kan ik mezelf perfect weleens een lang weekendje gunnen, ook al heb ik dan inderdaad geen betaald verlof. Ervoor zorgen dat ik overeenkom met mijn collega’s is in zo’n geval eigenlijk het enige dat telt. Ook het feit dat ik nu verschillende jobs kan combineren, betekent voor mij een enorme plus.”
Sinds vorig jaar geeft Annelin ook les. Medialandschap, aan de AP Hogeschool in Antwerpen. “Ze zochten iemand uit het werkveld. En zo kwamen ze bij mij terecht. Recent is daar nog een deeltje Nederlands bijgekomen. Ik zie mijn werk aan de hogeschool vooral als een ideale manier om eens te testen of dit iets voor mij is.”
Wat wil ik later worden?
Het aantal uren lesgeven blijft beperkt genoeg voor Annelin om als zelfstandige in hoofdberoep beschouwd te worden. Het grootste gedeelte van haar tijd wijdt ze dan ook aan de journalistiek. Een roeping die voor het eerst de kop opstak tijdens haar studies Taal- en Letterkunde (Nederlands - Spaans) en verder vorm kreeg tijdens een manama Journalistiek.
“Na stages bij VRT en Flair en een halftijdse job bij ATV kwam ik uiteindelijk bij Het Laatste Nieuws terecht. Als regiojournaliste dus. Voor Antwerpen, Nijlen en Zandhoven. Misschien niet volledig in lijn met de droom die ik had bij aanvang van mijn studies – het nieuws verslaan voor VRT en uitgroeien tot een bekende journaliste –, maar intussen heb ik me daar volledig mee verzoend. Ik hou echt van deze job en ik leer nog dagelijks bij. De ene dag schrijf ik over een nieuw restaurant, de andere dag over politiek of een fietspad dat dringend aan vernieuwing toe is. Die diversiteit houdt me wakker en scherp. Op dit moment is het voor mij dan ook goed zoals het is. Ik werk heel vaak, en ook heel graag, van thuis uit. Mijn collega’s zie ik dan wel after work op café. Of op onze facultatieve redactiedag. Die werd in het leven geroepen door corona, omdat iedereen dan thuis wel wat op zijn tandvlees zat. Er zijn daarnaast natuurlijk vaak persmomenten die ik kan bijwonen, maar ook dat is voor mij geen dagelijkse kost. Met mijn twee en een half jaar dienst bij HLN is alles sowieso nog pril en spannend voor mij. Ik ben nog jong en ik zie wel wat er later allemaal op mijn pad komt.”
Webshøp
Dat Annelin van vele markten thuis is, zet ze nog eens extra in de verf wanneer ze vertelt over haar derde professionele activiteit. Samen met haar zus Jannike runt ze de webshop Olla. Een naam die ontleend werd aan hun geboorteland.
“Onze ouders zijn Belgen, maar hebben een tijdlang in Noorwegen gewoond. Mijn zus en ik werden er allebei geboren en kregen daarom een ‘verscandinavischte’ voornaam mee. Een voorbeeld dat we maar wat graag volgden, door ook onze webshop een Scandinavische meisjesnaam te geven.”
In maart van dit jaar startten Annelin en Jannike met Olla, maar het idee kwam al halverwege 2020 tot stand.
“Deels door corona was dat. Mijn zus was net afgestudeerd en een beetje besluiteloos over haar professioneel pad. Het was niet de eenvoudigste periode om te solliciteren, dus legde ik haar de vraag voor wat ze zou willen doen mocht ze de Lotto winnen. ‘Een kleerwinkel openhouden’, zo luidde haar antwoord, waarop ik concludeerde dat ze daarvoor misschien niet eens de Lotto hoefde te winnen. Voor een fysieke winkel misschien nog wel, maar niet voor een webshop. De charme daarvan bekroop ook mij, dus voegden we de daad bij het woord en niet veel later waren we up and running. Zo massaal veel werk vraagt zo’n webshop trouwens niet. Kleren gaan kiezen in de showroom van een retailer, een fotoshoot houden met ons beiden als zelfverklaarde modellen en alles daarna mooi online zetten en proberen te verkopen. Niet met al te grote financiële aspiraties, maar puur als hobby.”
Eindstation onbekend
Afwisseling en keuzemogelijkheden zijn dus duidelijk de codewoorden voor Annelin. Voor haar part blijft ze alle drie haar activiteiten gewoon nog jarenlang combineren. Ze prijst zich gelukkig met wat ze tot dusver heeft weten te verwezenlijken, en beseft dat de sector waarin ze actief is haar daar onbewust in hielp.
“Omdat het – zoals gezegd – in de journalistiek niet anders kan vandaag, maar ook omdat er in mijn geval geen al te grote investeringen mee gemoeid waren. Voor mij was het een relatief veilige stap om zelfstandig te worden, dus zou ik iedereen die in dezelfde situatie verkeert durven aanraden van het gewoon te doen. De opstart verliep al bij al behoorlijk rimpelloos, dankzij de welgekomen hulp van Liantis en mijn boekhouder. Geen minuut economie kreeg ik tijdens mijn studiecarrière, dus is een bekwame omkadering zeker geen overbodige luxe. Zonder het goed en wel te beseffen was ik plots een echte ondernemer. Een verwezenlijking waar ik oprecht trots op ben, al weet ik op dit moment absoluut nog niet tot wat het uiteindelijk zal leiden.”
