De flexi-job werd in enkele jaren tijd een bijzonder populaire formule van tijdelijke tewerkstelling. Terwijl we in een vorige blog uitlegden wat een flexi-job precies is en wie er een mag uitoefenen, vertelt Aurora Sejdo (klantenadviseur payroll services bij Liantis) in deze blog welke bedrijven flexi-jobmedewerkers mogen inzetten.
Het flexi-statuut werd oorspronkelijk in het leven geroepen om werkgevers uit de horeca-sector de kans te bieden tijdelijke werkkrachten in te schakelen tijdens piekmomenten. Intussen heeft de flexi-job een hele evolutie doorgemaakt – met nieuwe voorwaarden en beperkingen – en werd het statuut steeds verder uitgebreid naar andere sectoren. Te veel om op te sommen, maar een overzicht vind je hier.
Ook een zelfstandige die actief is binnen een van de sectoren waar het flexi-statuut toegestaan is en die zijn eerste medewerker in dienst wil nemen, kan hiervoor een beroep doen op een flexi-jobmedewerker. Een flexi-jobber wordt namelijk als een gewone werknemer beschouwd. Dat betekent dat je als werkgever aan dezelfde wettelijke verplichtingen moet voldoen als voor al je andere medewerkers. Zo moet je:
Weet je als (toekomstig) werkgever niet hoe je hieraan moet beginnen? Geen nood, je staat er niet alleen voor en kan je laten bijstaan door Liantis sociaal secretariaat.
Werf je je eerste werknemer aan onder het flexi-statuut, dan moet je weten dat niet alle flexi-medewerkers onbeperkt mogen bijverdienen. Voor wettelijk gepensioneerden gelden er geen beperkingen, terwijl vroeg-gepensioneerden rekening moeten houden met het maximumbedrag dat ze mogen bijverdienen.
Voor de andere flexi-jobbers geldt sinds 1 januari 2024 een beperking: zij mogen maximaal 12.000 euro per jaar bijverdienen. Eenmaal die kaap bereikt is, verdwijnt het (fiscale) voordeel van de flexi-job en wordt er RSZ en bedrijfsvoorheffing aangerekend.